Parę dni temu…

Idę na małe zakupy

Skończyły się jajka i farby

Idę

W jednym ręku torbą z zakupami,

Drugą niezmiennie trzymam Leona,

Który ma umalowaną koszulkę, buzię i niedomyte ręce
Który utyka i idzie w jednym bucie bo zrobił mu się odcisk na pięcie
Który jest Leonem i dzieckiem z autyzmem,
Więc…
Jest głośny,
Ale wesoły

Idę
I widzę te spojrzenia
Idę
I słyszę:
„Jak jej nie wstyd”

Wstyd?

Nie dziękuję.

Wstyd mi tylko, że muszę to słyszeć i widzieć

Bo nie robimy nic złego.

Robimy, tylko

INACZEJ